ای آشنای غریب، ای عصمت هشتم، ای غریب الغربا، ای شمس الشموس و ای مولای من! کوچه های نیشابور، هنوز بوی کلام عطرآگین تو را دارد. هر روز که خورشید خراسان، سینه ریز زرینش را از شوق می درد و انبوه دانه های طلایی اش از فراز آسمان بر حَرَمت می پاشد، کبوتر دل، بهانه کنان به سوی حرم تو پر می کشد و به سوی دانه های مِهری می رود که برایش می پاشی.

کوچه ‏های توس، آخرین گام‏های مقدست را به مویه نشسته است.
تو، صدای غریب خراسانی در هیاهوی بی ‏سرانجام فریادها و پچ پچ‏ها، آن نخل تناوری که شاخه‏ های ابدی‏ات را خزانی نیست.
خیابان‏های نور، به گلدسته ‏های به خورشید رسیده‏ات ختم می‏شوند. تو آرامش دل‏های زخمی و بی‏قراری هستی که طنین ناله ‏هایشان، در جان ضریحت می‏ پیچد. از آن سوی آبی‏ها نگاهمان کن؛ که سخت آرزومند توایم و نیازمند.
کارشناس برنامه-وله-مداحی و ... از آیتمهای این ویژه برنامه می باشد.